Bonaire, onvergetelijk!

 Gedurende 4 jaren woonde ik op het eiland Bonaire een deel van de Benedenwindse Eilanden, behorend tot het Caraïbisch Nederland. Onvergetelijk!

De koraalstranden, de zee en de ruimte waren van een aparte schoonheid : het coloriet adembenemend mooi.

De eenzame ruimten, de stilte als op een andere planeet, afgezonderd, eenzaam, alleen met de natuur van smaragd : het water, of diepblauw , onheilspellend als de vaak dreigende luchten. Vooral het reservaat Washington Slagbaai leek van een andere wereld, met woestijnachtige vlaktes vol cactussen en desolate ruimten die leidden naar de zee met  koraalrode strepen  en lege open plaatsen langs de boord van de zee, soms vol grillige rotsformaties in zee gegooid als van een cycloop gesmeten. Een enkel boompje , een rariteit, gebroken witte pijpkoraal zoomde zee af. De stilte en verlatenheid was  hoorbaar.

Een enkele maal een rotsformatie met binnenin oeroude inscripties en tekeningen van dieren in siena, getuigenissen van een ver verleden van mensetende Indianen,  de Karawakken. Aquarellen tonen de rode koraalpijpen met helder blauwe plassen  en gele begroeiing tussen het dorre struikgewas. Zo eenzaam, zo briljant , zo schitterend van kleur, de basis voor mijn later kleurgebruik. Het is bij mij verinnerlijkt. Al mijn latere werken starten op dit blauw-groene coloriet, overgelijkbaar eigen.