Mijn artikelen over "Virtuele Werelden een dagboek"
2020 geschreven
Zijn werken die de herinnering vasthouden, de herinnering van elke dag. Die kan soms banaal lijken, boeiend , extreem, verontrustend of poëtisch , maar ze hoort tot het leven. Wat is kunst anders dan een poging tot gesprek met de kijker door het beeld.
Daar herinnering altijd persoonlijk gekleurd is en onnauwkeurig vaak , vrij, hanteer ik in deze reeks werken een grote vrijheid van vorm, die soms niet gekund overkomt of gebrekkig, kinderlijk ook.
Dat is de charme van het werk, de ongekunsteldheid. Het is hier het middel om de eigenheid aan herinnering vorm te geven .
Daarbij heb ik voor deze reeks , in aansluiting aan onze computertijd: communiceren over pictogrammen ook eigen pictogrammen ontworpen die ter verduidelijking in het werk opduiken. Ik kan dus een verhaal louter over pictogrammen vertellen. Maar meestal is het een samengaan van voorbije waarneming aangevuld met pictogrammen. Dat het gebeurde hier op een zeer persoonlijke wijze wordt weergegeven maakt het werk zeer authentiek onverwisselbaar.
Vroeger vertelden schilders hun verhalen door middel van iconen en symbolen. In de jaren negentig besloot Gabriëlla de efficiënte beeldtaal van computers te gebruiken. Ze probeert haar gevoelens en observaties in pictogrammen te vatten en creëert zo haar eigen 'Windows'. En er zit nog een virtueel tintje aan: ze schildert met pixels, emotionele, spontane stippen.
Om te laten zien dat haar virtuele werelden tijdloos zijn, brengt ze ons naar de Maria Magdalenakerk, vlakbij het centraal station in Brussel. "Ik ben niet echt een religieus persoon, maar de manier waarop het licht door de glazen ramen wordt gefilterd, maakt me bijna aan het huilen. Het is zo mooi, vredig. Een glazen raam is verdeeld in verschillende stukken, ik voel me verbonden met die methode, het is hoe ik een schilderij verdeel in pictogrammen."
Een andere overeenkomst tussen de glasramen en Gabriëlla's schilderijen is het gebruik van een centrale figuur, omringd door een 'entourage'. Gabriëlla: "Het is heel raak, omdat het teruggaat naar de essentie van de mens. Ik gebruik altijd een centraal onderwerp dat ik omkrans met wat er om me heen gebeurt, wat ik voel, wat ik denk... En die dingen herhaal ik, net zoals die figuren in de glasramen terugkeren."
My thoughts
Een speciale notitiewijze, waarbij de pictogrammen onmisbaar worden is de herinnering aan het denken : my thoughts. Op dezelfde wijze als herinnering aan een toestand, landschap , omstandigheid wordt het denken in kaart gebracht . De pictogram voor denken is een halve wereld,(meestal op het hoofd, blauw voor denken, rood voor emotie, geel voor vreugde ) . De pictogrammen die rondom genoteerd zijn verduidelijken wat er gedacht werd.
G Cleuren 30.1.2020
De kleinkinderen
vormen in deze virtuele wereld een apart segment. De herinnering functioneert
zoals hier reeds verduidelijkt, maar heeft enkel betrekking op hun leven zoals
ik weinig kon meemaken. Daar hun groei en ontwikkeling zich hier dan over
langere tijd verduidelijkt is meegenomen, evenals de eigenaardigheden en
eigenheden van de kinderlijke wereld.
Daar ik mijn
kleinkinderen maar zeer sporadisch mocht zien
als baby en er geen emotionele band mocht mee opbouwen , hun Russische moeder verhinderde dat en zag
hen als haar bezit )is het vasthouden van die momenten extra gewichtig.
G. Cleuren 30.1.2020
Mijn schilderijen kunnen gezien worden als een
onderzoek om de werkelijkheid in het virtuele te traceren.
Concreet gaat het om een klassiek medium: het
aanbrengen van verf op een drager, het vertellen in twee dimensies. Het unieke
zit in de taal die ik hiertoe ontwikkelde. Vorm en kleur zijn aan geen regels
gebonden en hebben een specifieke zegswijze.
De beelden
zijn nooit rechtlijnig te lezen. Hun betekenis onthult zich tussen de regels,
zoals een kind na een trauma in tekeningen de werkelijkheid bloot legt.
VIRTUELE
WERELD –MANIFEST DAGBOEK ( geschreven
als persbericht 29.2.2008)Dagboek
in Cleuren.(Verzamelde vrije teksten.)herzien
mei 2011
Deze virtuele werelden spruiten voort uit de werkelijkheid van het
leven. Als symbiose van herinnering, wens, bewuste waarneming, gevoel, zijn zij
in een totaal vrije, vaak pictografische vorm gegoten. De vrije vorm wordt hier
bewust gehanteerd om de gelijktijdigheid van menselijk functioneren op
verschillende vlakken in kaart te brengen en de diepere lagen van het ik aan te
boren.
Zij zijn de werkelijkheid van de geest, getransformeerd, gekleurd door
de werkelijkheid van binnenuit, een wereld der herinnering en der gedachte die voortraast en even
werkelijk is als de wereld van buiten. Het denken als beeld van de werking der
geest, vaak in fragmenten poëtisch geassembleerd.
De eigen werkelijkheid van de kunstenaar die voortspruit uit de
werkelijkheid van zijn leven wordt hier gestalte gegeven en een spontane
werkwijze vermengt dit met het onbewuste.
Zoals passanten de boom als drager gebruiken om hun gevoel, hun naam,
een kwetsuur , een teken aan te brengen
als sporen van het bestaan, die een eigen leven gaan leiden, daarin vergroeid
tot een wisselvallig, harmonieus werk op een volkomen natuurlijke weg. Op deze
wijze houd ik sporen van mijn leven vast, breng ze in kaart.
Op een bijna natuurlijke wijze, gekoppeld aan het denken over , denken
aan, dromen, herinnering, wens, angst, bewuste waarneming, verdriet en vreugde,
al die komische impulsen die in een mens naar boven borrelen, als de groeisels
van een boom, in korte pictogrammen, in spontane vormen gegoten, in de schors
gekerfd, zo ontstaat dit werk.
Het is een symbiose van werkelijkheden die impulsen leveren tot
gedachtegoed en worden tot een eigen wereld, een virtuele wereld. De drijvende
kracht is steeds het leven zelf , dat achteraf in een beeld , een toevallig
geheel samenstelt en bewustwordingsprocessen op gang brengt.
2013 Geschreven
Mijn werk is ontstaan uit noodzaak om mijn’ denken’ en ‘zijn’
vast te houden in de tijd, een spoor te trekken, met het leven zelf als
nooit aflatende drijvende kracht ? EEN ZICH TE WEER ZETTEN TEGEN
VERGANKELIJIKHEID gelijktijdig de kwetsbaarheid oproepend in de onvolmaakte
vorm. Altijd werk ik vanuit de nabije herinnering omdat deze gestalte geeft aan
een heel eigen authenticiteit , in een eigen,
vrije gefantaseerde vorm, soms poetisch ,onrealistisch reëel . De
inhoud sijpelt onwillekeurig door de vele lagen en deelt zo zijn
betekenis mee : onbewust.
Dit leidt tot ongekende beelden en is onuitputtleijk als het
leven zelf, onze tijd weerspiegelend in de veelheid : de collagevorm voor één
beeld , zoals het leven zich vandaag opdringt. Een eigen specifieke
wereld , waarin toeschouwers gelijklopende ervaringen herkennen, datgene
wat mensen delen en verbindt.
Gabriella Cleuren 2013
2012 Geschreven
Virtuele werelden : korte versie(herzien 2012)
Mijn
werk kan gezien worden als een onderzoek om de
werkelijkheid in de virtualiteit te traceren.
Mijn beelden zijn nooit
rechtlijnig te lezen, maar hun betekenis onthult zich tussen de regels, zoals
bij een kindertrauma tekeningen de werkelijkheid blootleggen, vaak verhuld.
Uit een veelvoud filtert zich een residu.
Mijn werk houdt een spoor van het leven vast, noteert bijna
dagelijks belangrijke en schijnbaar onbenullige gebeurtenissen, een virtuele
werkelijkheid van gedachten, soms vermengd met dromen, angsten, herinneringen
en waarnemingen uit het ‘Umfeld’ .Het is
voor mij een wijze om het ‘ ik ‘ en zijn
relatie met de buitenwereld vast te leggen te fixeren, getuigenis af te leggen
van een bestaan in de 21e
eeuw. Het leven is een machtige artistieke bron .
Vaak hanteer ik daarbij pictogrammen , die ik tot een
persoonlijk alfabeth ontwikkeld heb, eenvoudig, universeel, soms cryptisch.
Mijn vormgeving is vrij, organisch (ook zo bewust
gehanteerd )de kleur vaak psychisch geladen om in de mogelijkheid te zijn alle
aspecten van het leven te noteren en in de vorm te laten uitvloeien.
2007 Geschreven
Zijn de vastgehouden beelden van een levensloop, genoteerde sporen van een bestaan, vaak neergeschreven als tegenpool, zingeving voor de zinloosheid van het bestaan . Een aftasten van herinnering en innerlijk leven.
Zij hebben de schriftuur van onze tijd, in vrije zelfgevonden pictogrammen verweven tot
een organisch geheel, chaotisch , spontaan geschreven, leggen zij getuigenis af van een versplintering
van ’t leven, waarmee wij in deze tijd
gecontfronteerd worden.Het verhaal bevat een grote hoeveelheid aan
informatie, aan gevoelens en levensloop, alleen indirekt leesbaar : een eenzaam
gesprek .
Het geheel is organisch ontstaan en getuigt d at een mens functioneert als een
onderdeel van het grote geheel, niet meer. De mens als een boom, die de groei
van zijn takken en bladeren niet beïnvloedt. Ze ontstaan gewoon.
Vaak heeft deze wereld weinig te maken met hetgeen we
zien, maar wel met gewaarwording daarvan en introsspectie , in een beeldend
gesprek met de buitenwereld vastgehouden of die ook kunnen gezien worden als
een zelfgesprek. Het zijn beelden van
vereenzaming : universeel,
beelden als
keerzijde van het ver doorgedreven individualisme in deze tijd.
Gabriëlla Cleuren. 7 maart 2007
2005 Geschreven
Mijn werk houdt een spoor van het leven vast, noteert
bijna dagelijks belangrijke en
schijnbaar onbenullige gebeurtenissen.
Het vormt zo een virtuele werkelijkheid van gedachten, soms vermengd met
dromen, angsten, waarnemingen uit het
‘Umfeld’. Het is voor mij een wijze om
het ‘ ik ‘ en zijn relatie met de buitenwereld vast te leggen,
getuigenis af te leggen van een bestaan
in de 21e eeuw. Het leven is een machtige bron.
Uit een veelvoud filtert zich een residu.
Vaak hanteer ik daarbij pictogrammen, die ik tot een
persoonlijk alfabet ontwikkeld heb: eenvoudig, universeel, soms cryptisch.
Enkele voorbeelden:
Het gordijn geeft het opengaan van het wereldtheater weer en hoe het het leven zich daarachter afspeelt. De mond staat voor spreken, commmunicatie, contact, of gekruist voor niet spreken, eenzaamheid, stilte. Het oor of de oren verwijzen naar het goede (vogels, de wind) of het slechte geluid (lawaaihinder ), De halve cirkel op het hoofd symboliseert het denken indien blauw. Rood daarentegen, met ‘tzak-bewegingen ‘, geeft emoties weer. Het bed of het slapen staat voor het vertrouwde, de geborgenheid. ‘ De weg’, de af te leggen weg in het leven en ‘het gaan’ is in voetafdrukken weergegeven. Gaan is leven.
De vormgeving is bewust vrij gehouden. De kleur is
vaak psychologisch geladen. Dat stelt me in de mogelijkheid alle aspecten van
het leven te noteren en in de gepaste beelden te laten uitvloeien, bewegen, op
te vangen.
2004 Geschreven
De eigen wereld der kunstenaar die voortspruit uit de werkelijkheid van zijn leven wordt hier gestalte gegeven.
Zoals passanten de boom als drager gebruiken om hun gevoel, hun naam, een kwetsuur, een teken aan te brengen als sporen van hun bestaan, die een eigen leven gaan leiden, daarin vergroeid tot een wisselvallig, harmonieus werk op een volkomen natuurlijke weg. Op deze wijze houd ik sporen van mijn leven vast, breng ze in kaart.
Op een bijna natuurlijke wijze, gekoppeld aan het denken over, denken aan, dromen, herinnering, wens, angst, bewuste waarneming, verdriet en vreugde, al die kosmische impulsen die in een mens naar boven borrelen, als de groeisels in een boom, in korte pictogrammen in spontane vormen gegoten in de schors gekerfd, ontstaat dit werk.
Een symbiose
van werkelijkheden die impulsen leveren tot gedachtegoed en worden tot een
eigen wereld, een virtuele wereld. De drijvende kracht is steeds het leven zelf
dat achteraf in een beeld een toevallig
geheel samenstelt en achteraf bewustwordingsprocessen op gang brengt.
Deze wereld van werkelijkheid en fantasie, van
herinnering als werkelijkheid ( deze eigen wereld) steeds ingebonden in de
natuur is de blijvende stimulans tot beeldvorming geworden.
De dagboekbladen zijn de werkelijkheid van de geest:
virtuele werelden, de getransformeerde werkelijkheid van binnenuit, de wereld
der herinnering en der gedachte, die voortraast, even werkelijk als de wereld
van buiten.
Het denken ( en zijn werking) over en aan iets als
beeld van de werking der geest , die versnipperde fragmenten werkelijk
collageert, beeld van een versnipperd bestaan in deze tijd .
Gabriëlla Cleuren, mei 2004.
Reacties
Een reactie posten