"Olive Kitteridge ( there is no such thing as a simple life)" van Lisa Cholodenko

 

Zeer boeiende film over het moeilijke stompe karakter van een vrouw die de gave om met anderen om te gaan niet bezit , tenzij altijd schofferend, hetgeen zeer moeilijk is voor haar man en zoon.

Het verhaal speelt zich af in Maine een mooie plaats aan zee, met ruimte en openheid die helaas niet altijd in de geesten aanwezig is.

Oliv’s man Henry is een ruimdenkende goedlachse huisvader die het echter enorm moeilijk heeft met het dwarse , onvriendelijke karakter van zijn vrouw. Wanneer zijn vrolijke open, assistente opduikt , vraagt hij haar samen met haar vriend  voor een etentje tot botheid van Olive. Maar na  de tragische dood van haar vriend doet Henry alle pogingen om haar bij te staan tot ergernis van Olive.

Ook met haar zoon heeft ze het regelmatig aan de stok en deze doorziet haar te grote toeneiging tot  een andere leraar en reageert woedend. Ook Henry neemt haar begeleiding over en brengt hen beide voortaan zelf naar school.  

Het kregeleffect is voortdurend aanwezig bij deze relatie ondanks dat Olive in de grond een moreel kompas is , maar met zichzelf geen blijf weet .

Het leven loopt hier zoals het zich vaak in werkelijkheid afspeelt, gebald in het wrange karakter van de moeder: der Steurenfried.

Ook de verhoudingen,  die zich wanneer de kinderen zelf een gezin hebben dat totaal anders loopt en het ongenoegen van ouders daarbij,  lijken me zeer hedendaags . Het is allemaal zo levensecht ,zo herkenbaar.Vaak de problemen van onze tijd in kaart gebracht.

De beroerte van Henry en zijn dood zijn wat apatisch opgevoerd. Lijkt me ver van de werkelijkheid.

Nochtans onderwerpt zich Olive op het eind aan een gewetensonderzoek en begin zichzelf kritisch in vraag te stellen. Dan realiseert ze zich de vriendeljkheid en open armen van anderen maar haar eigen stompheid. Door eenzaamheid gedwongen gaat ze tenslotte overstag in haar laatste relatie.

Enorme prestaties van de acteurs waarbij je niet meer aan acteren denkt, maar die zich ingeleefd hebben in hun personage en dat ook worden. Een Oskar is dan ook niet ongewoon maar terecht een duidelijke bekroning van zoveel talent en kunde .