Munch – Van Gogh - een verwantschap

 

Van 25 september 2015 tot en met 17 januari 2016 in het Van Gogh Museum Amsterdam

Een ongelooflijk boeiende ontdekking van hun beider emotionele zoektocht naar  de zin van het leven, de condition humaine en hun opofferingsgeest om tot het uiterste te gaan voor hun kunst. Hun behoefte om zo de zin van hun bestaan in te vullen. Alhoewel ze in dezelfde tijd leefden werd Munch door Van Gogh inhoudelijk en compositorisch beïnvloed. Beiden waren  bezield door éénzelfde gevoel en uitgangspunt ondanks hun grote verschillen in stijl. Bij Munch is er een diepe eenzaamheid en bij Van Gogh de enorme ruimte met kleine verloren mensfiguurtjes, grillige luchten en verwrongen bomen. Bij Munch het eenzame water, de afstandelijke massa’s met spookachtige figuren en scheiding tussen man en vrouw of een samenvloeien. De verhouding van de geslachten is problematisch bij hem:  de jaloezie, de vrouw als  vampier!

 De dodenkamers, de symboliek van de gevelde boomstam, de krankzinnige zuster en het spookachtige landschap met lange schaduwen en tenslotte de levensfries die enthousiast, samenkomen van jongeren en eenzaamheid van de ouderdom meesterlijk in één beeld vasthouden gaan over op de kijker.  Zijn vele portretten van mensen, beklemtoont hun zijn,  meesterlijk zoals dat van zijn zuster als een soliede zuil en Karl Jenssen Hjell als verfijnde dandy:   schitterende schilderkunst. Je voelt wat en wie ze zijn.

 Zijn schilderkunst is  hedendaags , gedurfd en gekund, ver vooruit op zijn tijd.

Hun zichzelf bevragende zelfportretten, hun eenzaam of verbijsterd  kind aan het water,  Van Goghs grillige bosgroeisels,  broeierige interieurs, ongelooflijk weidse ruimten  en horizon met immense wervelende  luchten en verloren  figuren  gaan onder de huid, evenals  Munchs  verlaten vrouwen of mannen  aan het water , aan het venster  of  smachende madonna’s (begeerte).

 Van Goghs verstilde vrouwen en donkere interieurs die vragen stellen over de zin van dit alles voor de mens, zijn eenzame stoel en verwrongen bomen, luchten en huizen  en hun beider vele portretten, contrasterend  in kleur bij Van Gogh , zeer confronterend , scherp kritisch  bij Munch zijn van dezelfde geest  Hun soms zeer helder levendig coloriet , de zenuwachtige lijnvoering  of herhaalde toetsen wordt ingezet om het innerlijke voelen expressief te ontladen.

Een zeer verrijkende vergelijking van twee enige kunstenaars.