DIUS van Stefan Hertmans, een boekbespreking
Een boek over de hechte vriendschap tussen 2 mannen die totaal verschillend zijn, de ene wat grof in omgang ,met moeilijkheden als bastaard, kunstenaar met de eigenaardigheden en afwijkingen ervan. De andere meer intellectueel, overwogen, maar overwoekerd door de andere die zijn begaafdheid en energie in fijne schilderingen en objecten uitwerkt. Beiden zijn ze zonderling, hebben een nomadische levensstijl en leven verbonden met de natuur. Vrouwen hebben niet veel vat op hen. Dius weet de andere te begeesteren, creëert, praat en denkt alternatief en werkt hard. Volgens Deleuze zit de wereld voortdurend in dynamische groeiprocessen : nu horizontaal niet verticaal : tijd van vaste hiërarchieën en antiautoritair
Er wordt niet meer geloofd : ontdekking van het hogere dat niet meer bestaat.
Dius bracht de aftakeling van zijn ‘ik’ gevoel. Alles wat ik onophoudelijk fout deed omdat ik alles goed wilde doen. Dan huwt hij met Pia.
Pia’s ouders zagen eruit als aangeklede reptielen. Huwelijk was een wansmakelijk vertoon. De begaafde Dius zet echte waarden in ‘t leven op de voorgrond tegen op geld beluste familieleden. Bruid is als zijn geliefde Lys.
Er zijn veel overpeinzingen en gekweld zijn door intelligente vrouwen.
Het gaat om de energie die we ’s avonds met de studenten ontwikkelen : zij zoeken eeuwig hetzelfde: iets nieuws vinden, oorspronkelijk zijn of zijn beloftevolle virtuozen ten prooi aan commercieel succes = kitch
Weten doen we veel, maar beseffen is iets anders.
Zeer eigentijds boek dat de ontwikkelingen van deze tijd vasthoudt.
Wij zijn ontheemd in het lawaai van deze tijd ( Dius en ik) c
Ik hoor niet thuis in mijn tijd!!!
De kou komt van binnen , niet van buiten. Verdriet slijt niet met de jaren, maar neemt toe. Herinnering is belangrijker.
Hij beschrijft de aftakeling van het landschap: ontmanteling vd bomen: geurige doden :
Eik : zuur riekend, sparren ruiken als terpentijn, beuk als oude koek
Schrijft, omdat de dingen enkel betekenis krijgen als je ze opschrijft .
Geluk is de sleutel tot helder denken .Visie op Jan Chapeau : vernietiger ! Onmogelijke.
Je bent niet groter dan de schaduw van je eigendunk.
Een streepje verf kan subtiel emoties vasthouden . Hoe kunnen schilders zien hoe iets op afstand werkt : een raadsel. Een kunstenaar beschikt niet over zichzelf.
Ging om mensen te zien naar ’t dorpscafé om te murmelen: eigen soort te beluisteren
Littekens zijn eretekens van doorstane pijn.
De dood van zijn vriend die nooit in zijn eigen tijd leefde maar in de 16 en 17 e eeuw met schilders als Corregio, Carpacio, Pontormo en Tiepolo. Caravagio.
Zijn vrouw onthult dan de ware toedracht van hun relatie : vernietigend voor haar leven. Hij komt erachter dat hij alles verkeerd inschatte. Hij kende zijn vriend niet echt. Wat je ziet is de schaduw van je eigen vooroordelen.
De man is aan zijn tijd ontsnapt, maar niet aan zijn eigen leven. Kwetsuren betekenden verbittering voor hem.
Het boek ik een goed geconstrueerd verhaal, zeer overdacht, emotioneel wat gezocht, geen pathos, wel nuchtere constructie. (schilderkunst is abstractie van verzelfstandigde detail )
Verlies van het midden van Asger Jorn. Hedendaags schilderen is weergeven van kwelling.
Bezoek aan : Napels aanstekelijke warboel van energie . Schat aan tafelinformatie.
Bezoek aan klooster boven op berg in stad met uitzicht op Vesuvius.
Capodimonte+ bezoek aan Herculatum, Catacomben van Gennaro+ en Isernhagen Altar van Mathias Grünewald met gemartelde Christus.
Dius als dode : een verfrommeld groot kind dat de dood wordt ingekust.
Kunstfilosofie is nu kunstwetenschappen : exact.
Oorlogsaanklacht : Malerei der Verbrannte Erde. (Anselm Kiefer gevolg v nazisme)
Veranderende wereld van verdwenen wezentjes : nu camera’s in licht : floepen aan.
Wilgen zijn gekapt, maar regelden de waterhuishouding: eco systeem kapot : ook geen vogels meer: alles veranderde bliksemsnel : te nat – te droog . Bij Dius ideale wereld van bomen die hij onderhield. Dius zit opgesloten in zijn wereld, kon niet delen en leed aan paranoia. Verstoot zijn vrouw en rooft hun kind en beschuldigt zijn vriend. Is zo eenzaam als de muziek van Moricone in Novecento. Vele portretten van kind : wreed als J. Freuds werk.
Hij ontdekt het verborgen leven van zijn vriend.
Lang na dood wordt de waarde van zijn werk ingezien : zorgvuldig georkestreerde en stille verkoop van zijn werk. Dius leven was als dat van Pergolesi : vol pijn. Geen eer en waardering.
Anton had zich niet tot zelfstandigheid ontplooid door die overweldigende vriend ?’ Lys!’
©️ Gabriëlla Cleuren
Aanmelden voor mijn nieuwsbrief >>
Geïnteresseerd in mijn werk? Stuur dan een e-mail naar wil@gabriellacleuren.com met uw vragen.
Ontmoet Gabriëlla in haar atelier >>
Reacties
Een reactie posten