The banshees of Inisherin : dr Martin Mc Donagh 2022.

 

The banshees of Inisherin  :  dr Martin Mc Donagh 2022.

Goede film met wonderlijke natuurbeelden zoals Bretagne van een Iers eiland , de zee, de kliffen en de enige zonbewegingen : weidsheid met vergezicht op prachtige luchten , water, oneindigheid.

De fantastische natuurbeelden zijn als prachtige schilderijen, een stille ode aan de natuur en zo meteen een eigentijds thema, grootschalig uitgewerkt.

Daartussen de mens, schitterende vertolking van de hoofdacteurs : goedgekozen karakterkoppen die door hun gelaatsuitdrukking en verschijning , spanning opdrijven, geloofwaardigheid en waar het om gaat bij de mens overbrengen van gevoelens  : een tegenstelling van goedheid en vriendelijkheid en daar tegenover gruwelijkheid , boosheid en absurditeit in wreedheid.

De maker weet door metaforen de gruwelijkheid van de mens over te brengen door het absurde bloedige gebaar van vingers afhakken: een onwezen , een vat vol tegenstellingen met medelijden, diepe vriendschap en verbondenheid en afstoting of vernietiging van het mooiste in de mens , de liefde voor de ander.

De vertolking van de vrouwelijke figuur is meesterlijk, ongedwongen, oprecht, zij spreekt zoals het hoort , is nooit vals, maar rukt de waarheid op haar plaats.

De spanning wordt heel erg opgedreven door de overvolle samenkomsten in de pub, waar de dorpsmensen samenklitten zodat iedere spanning uitvergroot wordt, meesterlijk gehanteerd door de maker. Ook de typisch Keltische muziek er tussendoor is een plus.

Na afloop blijft de griezel en het ongenoegen in je hangen, door de zeer gekunde enscenering en enorme spanning van de creatie. Alles is in je gegaan, overgedragen hoe het is als mens onderuit gehaald te worden, aangetast in je bestaan:  een klein element in de grote ruimte met dreigende luchten en prachtige zonsopgangen, zeer sprekend : beeld van eenzaamheid en gebrek aan perspectief.

 Ook de verbondenheid met de dieren die nooit zo schofterig zijn en liefde met  genegenheid juist beantwoorden met likjes is bewust aangedragen

Een prachtige  film , meesterlijke acteurs, enige coulisse en transformatie van het absurde gevaarlijke wezen dat de mens is ,plus aanvoelen van het dramatische dat dit teweegbrengt. Een kunstwerk.

De spanning is hier cumulatief opgebouwd en mondt uit in het verschrikkelijke drama. Veel sterker dan bij ‘ Close’ waar het afstoten tussen kinderen wat in het vage blijft en uitmondt in een gesprek van de moeder van het dode kind met de hoofdpersoon (protagonist), niet zo krachtig .