Het vreemde Tunesische badhuis

Het was een vreemde gewaarwording, een onbekende wereld die voor me openging. Toen ik als artist in residence in Monastir verbleef, werd me gevraagd of ik interesse had om hun badhuis te leren kennen. Nieuwsgierig als ik was en door het aanstekelijke enthousiasme van hun burgemeester, die vertelde hoe hij meerdere keren per week zo'n badhuis bezocht, zijn vrienden ontmoette en er een gezamenlijk plezier van maakte, kreeg het voor mij een ongedwongen, warme menselijke sfeer. 

Dus besloot ik het samen met andere kunstenaars te proberen. Eerst moesten we naar de balie, waarachter een soort gesluierde zakenvrouw de prijs met ons besprak in overleg en overeenstemming. We kwamen tot overeenstemming en werden door een jonge moslima, geheel in het bruin gekleed, meegenomen naar een kamer vol kasten en banken en gevraagd ons aan te kleden, nou ja, helemaal uit te trekken. Alleen een slipje mochten we houden, we waren immers geen ingewijde vreemdelingen. De habitués deden een handdoek over hun geslachtsdelen. Daarna gingen we meteen op weg naar een badhuis, rond de muur waarvan een platform was gevuld met bekende bezoekers. Ik kon het lachen niet onderdrukken. Ze zaten met hun voeten in een emmer water, niet bepaald mijn idee van een badhuis. Er werd een kraan opengedraaid en het water stroomde de middelste ruimte in, over de bodem. Ik proefde van mijn maten, niets bijzonders. Mijn voeten bungelden nu in het sijpelende water. 

De muren en vloer waren prachtige mozaïeken, blauw en roze, zeegroen, een Perzische tuin vol esthetiek. Vrij vroeg werden we gevraagd om naar een andere kamer te gaan, die er donkerblauw uitzag. Een hemel. Die ongelooflijk verfijnde islamitische kunst op muren, vloeren en bezette stenen muren gaf koelte. Een zigeunerin, haar kleding en sieraden Oosters, haar greep ietwat mannelijk en strak overtuigend, vroeg mijn Poolse vriendin op het stenen bed te gaan liggen, daar werd ze ingezeept, gebalsemd met parfums uit potten en tot slot afgespoeld met een flinke plens water. Vreemd genoeg een volwassen vrouw die hier als een baby werd gewassen door haar moeder. Daarna was ik aan de beurt en de een na de ander. Daarna konden we de handdoek om ons heen wikkelen en kwam onze bruine mantelbewaker ons nu ophalen met open vizier voor de terugkeer naar onze kleding. Heel vreemd had ze zich bij ons gevoegd in het badhuis waar het water stroomde, in badpak, maar voldoende naakt. Waarom dan zo gesluierd in de ontvangstruimte? Een ritueel, waarbij aan- en uittrekken een rol speelde, had dat betekenis? Al met al een verrijkende ervaring van een andere wereld vol schoonheid, mysterie en andere gebruiken. 

De andere werken uit deze reeks >>