Spikkeltje Vandaag : 13.12.06 Woensdag.

 

Voormiddag was onze laatste les voor het examen: computerbasis. Het is allemaal wat verwarrend voor me wanneer het aantal stappen te talrijk is. Toch is het interessant om wat te schrijven en aan een brief een tekening toe te voegen : woord en beeld, zonder of met relatie: simultaniteit. Goed ook om Kerstwensen op een originele manier over te brengen. Daar denk ik echter na het lezen van het gevecht dat W. in het ziekenhuis voert niet aan. Heel pijnlijk voor I. haar man die altijd zo moedig was te zien opgeven. Je zou van minder moe worden. Emotionele belasting vreet je het laatste restje weerstand op. Ook voor de kinderen is dit een zware tegenslag. Ik weet niet of dit slecht uitgaat. Het is allemaal te veel . Een mens is ook maar een stengel in de wind. Is die te sterk, dan knakt hij. Tot nog toe hebben de kinderen hem recht gehouden. Daar heeft hij voor gevochten.

Het weer is guur en donkergrauw. De wind wiegt late donkerrode rozen die al lang weg moesten zijn voor het raam. Het is winter, een opgeschoven seizoen te laat en ook te vroeg, ontaard alsof het vroege herfst is. Er is iets vreemds aan de natuur. De winterheide bloeit.

Binnen verdwijnt de dag. Het licht verkommert tot een donkerblauw. Spikkeltje slaapt op haar schoongewassen lakentje. Als het te vuil wordt, wil ze er niet meer op. Ze is erg kieskeurig. Mijn tekening is geslaagd. Zo heb ik nieuwe mogelijkheden van tekening met woord. Herinnering aan een moment!

​​

Page x